 |
|
|
|
|
Park Krajobrazowy "Góra Św. Anny"
Park Krajobrazowy "Góra Św. Anny" został utworzony 26 maja
1988 roku. Zajmuje obszar 5.150 hektarów, a wraz z otuliną
(czyli strefą ochronną) ponad 13.700 ha. Park obejmuje teren należący
do pięciu gmin: Zdzieszowice, Strzelce Opolskie, Gogolin, Leśnica i
Ujazd, a autostrada
A4 dzieli go na część północną i południową. Park utworzono
dla ochrony wielu gatunków unikatowych roślin oraz zwierząt,
które tu występują, a także ze względu na wyjątkowe walory
krajobrazowe terenu.
Park Krajobrazowy "Góra Św. Anny" obejmuje sześć
rezerwatów przyrody:
-Rezerwat Geologiczny "Góra Świętej Anny" (znajduje się
tutaj kaldera oraz leje i jaskinie krasowe),
-Rezerwat "Ligota Dolna" (występuje tu roślinność kserotermiczna),
-Rezerwat "Boże oko" (rezerwat leśny),
-Rezerwat "Grafik" (rezerwat leśny),
-Rezerwat "Biesiec" (rezerwat leśny),
-Rezerwat "Lesisko" (rezerwat leśny).
Na terenie parku stwierdzono ponad 800 gatunków roślin (w
tym 31 chronionych), możemy tu zobaczyć m.in. len austriacki,
żłobika koralowego, konwalię majową czy szparag lekarski.
W rezerwatach leśnych występują rozmaite gatunki drzew, takie jak buk,
świerk, sosna, dąb, brzoza, modrzew, olsza, jawor, jesion, klon oraz lipa.
Nie tylko bogactwo roślin świadczy o wyjątkowości tego terenu ale
również bogata fauna. Występują tu jelenie,
tchórze, lisy, dziki, borsuki, sarny, a w lasach zamieszkuje
ponad 50 gatunków ptaków, w tym m.in. jastrząb,
myszołów, krogulec i kląskawka.
Historia wulkanu na Górze Św. Anny
Naukowiec Rode (1934), opierając się między innymi na
wzajemnych stosunkach skał wylewnych i piroklastycznych oraz
występowaniu wśród nich wielkich bloków
triasowych i kredowych wapieni, sformułował pogląd, że Góra
Św. Anny jest pozostałością kaldery wulkanicznej.
Kaldera jest to zagłębienie powstałe w wyniku zapadnięcia się
centralnej części stożka wulkanicznego w miejsce opróżnionej
komory magmowej. Kaldera na Górze Św. Anny powstała 27
milionów lat temu. Wtedy to do wnętrza wulkanu zawaliły się
fragmenty ścian stożka złożone z bazaltów i brekcji
tufowo-lawowych oraz duże bloki wapiennego podłoża, na
których rozwinął się wulkan.
Po zakończeniu procesów wulkanicznych długotrwała erozja
doprowadziła do całkowitego zniszczenia stożka. W rezerwacie
geologicznym widać najgłębszą część kaldery, pierwotnie leżącej 40
metrów poniżej podstawy wulkanu.
Nieco później naukowcy Kruczyk i Birkenmajer przeprowadzili
badania paelomagnetyzmu i wieku izotopowego metodą potas-argon,
stwierdzając występowanie dwóch faz wulkanizmu (26,5
+/- 3 mln lat i 21 +/- 3 mln lat temu) oraz
ustalając głębokość komory magmowej na 50 kilometrów.
Rezerwat geologiczny znajduje się kilkaset metrów od
bazyliki Św. Anny. Idąc do amfiteatru należy skręcić w lewo (teren jest
oznakowany). Na miejscu są specjalne ścieżki dydaktyczne,
które są ciekawie opisane i znajdą tam Państwo znacznie
więcej informacji na temat wulkanu.
Przeczytaj historię kamieniołomu nefelinitów i wulkanu oraz zobacz bogatą galerię zdjęć z Geoparku:
Geopark Krajowy >>
mapa jak dojść do rezerwatu geologicznego >>
Źródło: Rezerwat Geologiczny Góra Św. Anny |
|
|
|
|
|
|
